چه زیباست
راس تمام بی قراریهایم
مینشینم
و طوری وانمود میکنم
که تو کنارم روی نیمکتی که
اخرینبار دیدمت
نشسته ای
انوقت تا هر کسی غیر تو میخواهد بنشیند
بلند میخواهم بشوم بروم
ولی نه اینبار
هر کسی جایت امد و نشست مینشینم و
ارام میپرسم که
تو میدانی
چرا ادمهای این دوره تنها
دروغ بلدند ببافند